Hepimizi kişilik özelliklerimizin tümüyle bir kişi tarafından kabul edilmesine gereksinim duyarız. Olduğumuz gibi davranabileceğimiz ya da kendimiz olabileceğimiz bir yer isteriz. Olduğumuz gibi sevildiğimizi hissedince, yaşadığımız sorunlarla baş etmek için daha donanımlı oluruz. Yeryüzünde ve içimizde her zaman varolan hatalar bizi ilişki kurmaktan alıkoymaz. Biz hatalarımız içinde “iyi”yizdir. Sevgiyi kaybetmekten korkmadan içimizdeki ve başkalarındaki kötülüklere katlanırız. Bunlarla savaşamayacak duruma geldiğimizde ise başarısız yanımızı düzeltmeye çalışırız.

Annenin çocuğu olduğu gibi kabulu, çocuğun gerçekleri cesaretle karşılamasına yardımcı olur. Her annenin de bildiği gibi bebekler aynı zamanda bencil ve güçlü yaratıklardır. Gereksinimlerinin karşılanması için bunlara son derece duyarlı bir ortam beklerler.

Burada annelere çok zor bir görev düşüyor. Anne çocuğun sevgi, güven ve yapılanma gibi gereksinimlerini karşılarken aynı zamanda da aşırı Çocuğun Kabul Edilme İhtiyacı ve Annenin Koşulsuz Sevgisi yazısına devam et →